Rada Młodzieży z Oleskiego internatu postanowiła przyłączyć się do świętowania Międzynarodowego Dnia Języka Ojczystego. 

Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego został ustanowiony nie po to, by uczcić język naszej umiłowanej polszczyzny, tylko po to, byśmy wszyscy – na całym świecie – uświadomili sobie, jak wielka jest różnorodność i wartość języków ojczystych: regionalnych, narodowych, oficjalnych i nieoficjalnych, tych mających ogromny zasięg i tych użytkowanych tylko przez nielicznych. Należy pamiętać, że dbając o język, chronimy kulturę i własną tożsamość kulturową. Dzień Języka Ojczystego został ustanowiaony  przez UNESCO i związany jest z upamiętnieniem tragicznego wydarzenia, do którego doszło w 1952 roku w Dhace (daw. Dakce), która została później stolicą niepodległego Bangladeszu. Dokładnie tego dnia zginęło tam pięciu studentów, domagających się nadania językowi bengalskiemu statutu języka urzędowego.
W wyniku wielu konfliktów dopiero w 1956 roku tamtejszy rząd nadał językowi bengalskiemu status języka urzędowego.

W internacie  w Oleśnie, na pamiątkę tego wydarzenia zorganizowano quiz językowy, wychowawcy recytowali wiersze w niepoprawnym języku polskim, a wychowankowie wyszukiwali popełnionych błędów, następnie wychowankowie odpowiadali na trudne łamigłówki i jak w programie Milionerzy mogli skorzystać z koła ratunkowego dzwoniąc do innych wychowawców. Dodatkowo młodzież wzieła udział w wykładzie z językoznawstwa profesora Jana Miodka, pt. „O co kaman”? Ostatnim elementem tego dnia było stworzenie „schodowego” słownika wyrazów , z którymi często wszyscy mamy problemy w naszym ojczystym języku. Inspiracją do podjęcia tego przedsięwzięcia byli nauczyciele i uczniowie z Publicznej Szkoły Podstawowej nr 2 w Oleśnie, gdzie w podobny sposób świętowano Międzynarodowy Dzień Języka Ojczystego.

Pomysłodawcą inicjatywy w oleskim internacie był wychowawca Marek Wiendlocha, przy wparciu innych wychowawców - Beaty Tomczak, Anety Majkut i Marcina Kołachy.

Dziękujemy wszystkim za chęć współpracy i kolejne wspólne działania. Konkluzją naszego przedsięwzięcia niech będzie stwierdzenie: „Każdy język to najdoskonalszy składnik, każdej kultury”.

Marek Wiendlocha