Jest to dzień szczególny dla wszystkich kobiet, które posiadają dzieci, ale czy wiadomo skąd się wziął? Sięgnijmy zatem do początków.

Anna Jarvis – pomysłodawczyni – była jednym z 13 dzieci swojej mamy, spośród których tylko czwórka dożyła dorosłości. Urodziła się w Stanach Zjednoczonych w 1864 r, zmarła z powodu niewydolności serca w wieku 84 lat. Przez całe życie silnie związana była ze swoją matką – aktywistką społeczną i udzielającą się w metodycznym Kościele założycielką Klubu Pracy Dnia Matki. Podczas jednej z modlitw w szkółce niedzielnej,  mama 13-letniej wówczas Anny wypowiedziała zdanie, które w dziewczynce zostało na zawsze: „Mam nadzieje i modle się, aby ktoś kiedyś wymyślił pamiątkowy Dzień Matki, który upamiętni ich niezrównaną służbę, jaką wykonują dla ludzkości w każdej dziedzinie życia. Zasługują na to!” Anna przypomniała sobie o tym życzeniu trzy lata po śmierci matki. W maju 1908 r. zorganizowała w metodystycznym biskupstwie mszę w intencji matki swojej i wszystkich innych. Każdej z biorących udział w wydarzeniu osób wysłała też białe goździki i postanowiła, że ceremonia ma odbywać się zawsze w drugą niedzielę maja, czyli w okolicach rocznicy śmierci jej mamy. Popularność wymyślonego przez nią święta wzrosła na tyle, że zaledwie dwa lata później Dzień Matki stał się świętem stanowym Zachodniej Wirginii, z której pochodziła Anna, a w 1914 r. prezydent Thomas Woodrow Wilson ustanowił je świętem narodowym.

Wychowankowie Ośrodka Szkolenia i Wychowania w Oleśnie postanowili upamiętnić ten dzień, wyjątkowymi własnoręcznie zrobionymi kartkami okolicznościowymi, które zamierzają wręczyć swoim mamą z okazji ich święta. Kartki te zostały wykonane na zajęciach plastycznych przy pomocy wychowawcy według pomysłu uczestników. Zajęcia tego typu mają za zadanie kultywować tradycje, rozwijać zainteresowania oraz usprawniać motorykę.

Wszyscy wychowankowie pragną złożyć wszystkim mamą z serca płynące życzenia:

„Kochana Mamo!

Myślą w przyszłość wybiegam i zaczynam marzyć,

że zastąpię Cię w pracy, gdy tylko dorosnę!

Lecz dzisiaj za Twe troski, trudy, poświęcenie,

za Twą miłość matczyną, nigdy nie zachwianą,

mogę tylko Twą szyję otoczyć ramieniem

i szepnąć do ucha: Dziękuję Ci Mamo!”

Aneta Majkut