Andrzejki zwiastują koniec listopada i wypadają w wigilię św. Andrzeja czyli w nocy z 29 na 30 dnia tego miesiąca. Kojarzone są głównie z wróżbami miłosnymi oraz szeroko pojętą miłością, a to za sprawą dawnych wierzeń i zwyczajów, które panowały kiedyś na polskich wsiach przed rozpoczynającym się adwentem.

Stare polskie przysłowie mówi: “Na świętego Andrzeja błyska pannom nadzieja”. Panny, które nie były pewne tego, czy w najbliższym czasie odnajdą miłość, uciekały się do wróżb, by sprawdzić jaki czeka je los. To właśnie 29 listopada panny zbierały się, by wywróżyć sobie imię przyszłego małżonka. Stosowano wówczas wróżby takie jak np. lanie wosku (lub ołowiu) na zimną wodę i szukanie znaczenia w kształcie cienia rzucanego przez odlew, ustawianie butów jeden za drugim czy też obieranie jabłka w taki sposób, aby obierka z niego była jak najdłuższa. Rzucona za siebie mogła się ułożyć w kształt litery alfabetu oznaczającą pierwszą literę imienia przyszłego męża. Wróżby te przetrwały do dnia dzisiejszego i nadal cieszą się popularnością podczas zabaw Andrzejkowych.
W opolskim hufcu młodzież również kultywowała tradycję chętnie poddając się zabawom w wywróżenie sobie przyszłości. Jedna z nich polegała na wylosowaniu przedmiotów ukrytych pod kubeczkami. Każdy z nich miał swoje znaczenie a wylosować można było monetę oznaczającą bogactwo, samochodzik oznaczający podróż, kluczyk jako rozwiązanie problemów, pierścionek oznaczający zaręczyny lub ślub, serduszko jako symbol wielkiej miłości oraz cukierek oznaczający słodkie życie. Ponadto uczestnicy tradycyjnie przekłuwali szpilką serce z imionami aby poznać imię swojej przyszłej sympatii. Niektórzy byli zadowoleni z wyników losowań, inni trochę mniej ale i tak wszyscy byli świadomi, że jest to tylko fajna zabawa.

Joanna Lachowicz